Είχε τρία χαρακτηριστικά που ξεχώριζαν κατά τη γνώμη μου, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Ήταν πάντα καλοπροαίρετος, δίκαιος, και έτοιμος να βρει λύσεις. Τόσο στη MAVICO όσο και στην FORTHnet που τον είχα επίσης προϊστάμενο μερικά χρόνια αργότερα, τον είδα να αντιμετωπίζει διάφορες δύσκολες καταστάσεις με ψυχραιμία και λογική. Έχω δει πελάτες να μπαίνουν στο γραφείο του έξαλλοι (κατά 99% αδίκως) και να βγαίνουν χαμογελαστοί, δίνοντάς του το χέρι. Ως επαγγελματίας, ήταν πραγματικά υποδειγματικός. Ειλικρινής και αξιόπιστος.
Δεν θα ξεχάσω ότι τόσο σε δικά μου προσωπικά προβλήματα όσο και σε συναδέλφων, παρά την σχετικά μικρή διαφορά των ηλικιών μας, ήταν μια μορφή σχεδόν πατρική και οι συμβουλές του ήταν πάντα πολύ ώριμες. Ενδιαφερόταν πραγματικά για τους ανθρώπους γύρω του. Ήταν περισσότερο φίλος και συνεργάτης, παρά προϊστάμενος και διευθυντής. Σε ενέπνεε σιωπηλά, με την συμπεριφορά του. Και μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας, ήταν πλέον πραγματικός φίλος. Ουσιαστικός, εχέμυθος, υποστηρικτικός.
Αφού έφυγα (πολύ κακώς) από την FORTHnet, η επικοινωνία μας αραίωσε αλλά δεν χάθηκε. Προσπάθησε να με βοηθήσει με κάθε τρόπο, όταν κάποια στιγμή βρέθηκα χωρίς δουλειά. Αν είχα ακούσει τις προτάσεις του και τις συμβουλές του γενικά, θα είχα γλιτώσει από πολλές ταλαιπωρίες.
Όταν έκανα την τρίτη(;) καριέρα της ζωής μου ως οδηγός ταξί, μου τηλεφωνούσε κατά καιρούς για να τον πάω στο αεροδρόμιο και με την ευκαιρία να πούμε τα νέα μας από κοντά. Σε μια τέτοια διαδρομή μου μίλησε για την ασθένειά του. Για μια ακόμη φορά, κατέληξε σε συμβουλή: “Να προσέχεις, αν έχεις κάτι στο δέρμα σου και το δεις να αλλάζει να πας να το κοιτάξεις, μην το αφήσεις”. Πρέπει να βρεθήκαμε άλλη μια φορά, μετά απ’ αυτό.
Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε πόσο καιρό μετά, ούτε από ποιον, έμαθα ότι έφυγε. Το σοκ, σαν χτύπημα με σανίδα στα μούτρα, παραμένει το ίδιο μέχρι σήμερα.
Αυτό που μου θυμάμαι ως παράδειγμα προς μίμηση, είναι η ειλικρινά θετική στάση απέναντι στους άλλους. Η ανιδιοτέλεια. Η ψυχραιμία στα δύσκολα. Η ρεαλιστική προσέγγιση, “αυτά είναι τα δεδομένα, ας δούμε πώς μπορούμε να οδηγηθούμε στο καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα”.
Μακάρι να ήταν όλοι προϊστάμενοι τόσο φίλοι.
Και μακάρι να ήταν όλοι οι φίλοι τόσο παρόντες, ακόμη και κατά την απουσία τους.
Βασίλη, σ’ ευχαριστώ που πρόλαβα να σε γνωρίσω. Λείπεις, φίλε.
