Ο Γιώργος μου θύμισε με την ιστορία για την ανοσμία του Βασίλη, πρόσθετες λεπτομέρειες για το παρακάτω περιστατικό:
Θεωρούσα πάντα δεδομένο πως ο κόσμος παίρνει άδεια για να πάει στη θάλασσα το καλοκαίρι και στο βουνό τον χειμώνα. Με μεγάλη μου έκπληξη λοιπόν κάποια στιγμή μαθαίνω ότι ο Βασίλης ζήτησε άδεια για να πάει (αν θυμάμαι καλά στην Ιταλία) να δει Formula 1. Αυτομάτως, είχα απορίες: “Μα καλά, θα χαραμίσεις μέρες άδειας για να πας σε Formula; Αφού ούτε που προλαβαίνεις να τα δεις έτσι που τρέχουν τα μονοθέσια. Άσε που βλέπεις μόνο ένα κομμάτι της πίστας και θα χάνεις τη συνολική δράση. Καλύτερα δεν είναι στην τηλεόραση;”
Ο Βασίλης χαμογέλασε και προσπάθησε να μου εξηγήσει ότι ο ήχος των κινητήρων, η ατμόσφαιρα, είναι κάτι που δεν μεταφέρεται από την τηλεόραση. Προσπαθούσε να μου περιγράψει για ώρα την εμπειρία. Έβλεπες στα μάτια του το πάθος που είχε για την αυτοκίνηση. Με έπεισε.
“Είναι φαντάζομαι και η μυρωδιά των ελαστικών, ε; Πρέπει να καίνε πολύ λάστιχο αυτά”.
Εδώ ο Βασίλης ξαναχαμογέλασε. “Ναι, κι εγώ φαντάζομαι ότι θα μυρίζουν πολύ έντονα. Δυστυχώς εκ γενετής, δεν μπορώ να μυρίσω τίποτε. Έχω ανοσμία”.
“Τυχερέ, ξέρεις πόσα πράγματα βρομάνε;”
“Ναι, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να μυρίσω ούτε τον καπνό από κάτι που καίγεται”.
Αργότερα κατάλαβα πόσο λειψές είναι οι εμπειρίες της ζωής χωρίς όσφρηση. Κι όμως, ο Βασίλης κατάφερνε να απολαμβάνει τη ζωή του με το παραπάνω.
