Ήταν Μάιος του 1996, στις 13 Απριλίου είχε γεννηθεί ο Οδυσσέας μου, ειχαν περάσει οι 40 μέρες, έπρεπε να τον πάμε στον παιδίατρο. Τότε είχα ένα Ρενό 19, κλείσαμε το ραντεβού, ο παιδιατρος ήταν κάπου Κωνσταντινουπόλεως. Έλα ντε ομως που μια μέρα νωρίτερα, το Ρενό παρουσίασε πρόβλημα και το είχα στον μάστορα.
Πως θα πάμε 2 άτομα με ένα νεογέννητο, μέναμε Μαρτίου τότε, στην Κωνσταντινουπόλεως και πως θα γυρίσουμε. Πως το συζητάω, πετιέται ο Βασίλης, -ΕΓΩ ! πραγματικά, έρχεται με τον μικρό κίτρινο διάβολο, μπαίνουμε μέσα, λίγο στενάχωρα τα Seicento πρεπει να ομολογήσω, ξεκινάμε να πάμε και πιάνει βροχή. ΩΝΣΓ που θα λέγαμε σήμερα, πάμε Κωνσταντινουπόλεως, σταματάει με αλάρμ, κατεβαίνουμε εμείς με το μωρό και ανεβαίνουμε στον παιδίατρο. Τσούρης ή Τσιούρης λεγότανε.
Τελειώνουμε σε κανα μισάωρο, εγω ήμανε απο την δουλειά άφαγος, ο Βασίλης το ίδιο, σταματήσαμε με αλάρμ στην Κωνσταντινουπόλεως με Μπότσαρη, στα Goodys, κατεβήκαμε με το νεογέννητο, μπήκαμε μέσα, τσακίσαμε τα τσήζ-μπέργκερ. Ηταν η πρώτη επίσκεψη του γιού μου σε φαστφουντάδικο, χωρίς να φάει τίποτε.
Μας γύρισε σπίτι και είχαμε να το λέμε, ότι την πρώτη φορά που βγήκε το παιδί απο το σπίτι κυκλοφόρησε με τον μικρό κίτρινο διάβολο 🙂
Δεν ξέρω πόσοι ελέφαντες χωράνε σε ένα Φολκςβαγκεν, αλλά σε ένα Seicento σιγουρα χωράνε 2 ευτραφείς, μια λεχώνα και ένα βρεφος 🙂
